kiedy słyszysz, że Recenzent pracy magisterskiej na wylosowane przez twoje dziecko pytanie o rolę piękna architektury w budynkach użyteczności publicznej stwierdza, że właściwie nie musiałoby ono odpowiadać, bo jego praca jest piękną odpowiedzią na to pytanie.....
kiedy słyszysz, że Promotor mówi, że jest dumny ze swojej studentki, a jej praca jest doskonała i bardzo wzruszająca ....
to płaczesz, a twoje serce pęka z dumy
sonic- mama Pani architekt :)