wszyscy mówią o jesieni, a ja nie ;)

skojarzenia z moją urlopową pogodą oczywiste 

i z tym co nas może czekać, i to już niedługo ;)

Wczoraj słuchając audycji radiowej muzo.fm wkurzyłam się, bo jakiś beznadziejny redaktorzyna ( niestety takich tam większość, ale muzyka ok ) wypluwając z siebie dziwny słowotok, najwyraźniej improwizując, i to do tego stopnia, że chyba sam nie wiedział, co za chwilę powie, poinformował mnie, ze przecież już mamy jesień. Jak to drogi redaktorze? Bo ani kalendarzowej, ani tym bardziej astronomicznej jesieni nie ma, a wręcz na przeciwko ( hehe)- piękny sierpniowy dzień to był, słońce wysoko, 27 stopni ciepła, ja w wydekoltowanej letniej sukience, na stopach rzemyki, oczy schowane za ciemnymi okularami, a ten cymbał coś mi wmawia. W ogóle nie lubię, jak mi się coś wmawia, a wmawiają mi co dziennie. W każdym razie starają się, ale ja się nie dam, bo żyję w pięknym kraju, który się rozwija, może powoli, może kuleje, może zbacza w ślepe uliczki, ale brnie do przodu. 

I wiem, że gdzie indziej lepiej, ładniej, bogaciej, bo i start mieli lepszy, lub nawet startować nie musieli i nawet to, że jest mi ciężko, że walczę o swój byt, to nie znaczy, że widzę wszędzie tylko zgliszcza i ruiny.

 Bardziej się boję, że lada moment mogę zobaczyć jesień średniowiecza.

 Ale nie miałam pisać o jesieni!!! 

No więc, czytam. Dużo czytam, ale jednej książki skończyć nie mogę. W międzyczasie przeczytałam kilka innych i znów do niej wracam, bo zamierzam doczytać ją do końca, ale ..

Po przeczytaniu 500 stron doszłam do wniosku, że  akcja wlecze się jak flaki z olejem, że schemat non stop się powtarza, że bohaterowie jeżdżą tam i z powrotem i niewiele z tego wynika i niby następują jakieś powolne zmiany historyczne i niby pewna mistyka w tle pozwala spojrzeć na losy bohaterów przez inny pryzmat, ale suma summarum czuję się zawiedziona. Tym bardziej, że słuchałam fragmentów tej powieści  w radiowej "Trójce", a czytał je zacny Peszek i chyba tak wybrali te teksty, że książka wydawała się ciekawsza niż jest w rzeczywistości. 

Tematyka  religii żydowskiej i jej "odszczepieńców" jest bardzo interesująca, przedstawione z niezwykłym pietyzmem ich zwyczaje, kultura, obrzędy i ich losy w Polsce i w pozostałych krajach ich tułaczki pozwala nam wyobrazić sobie jak wiele przeszli, ale zostało to niemiłosiernie rozciągnięte do tysiąca stron, spokojnie o połowę za dużo.  Wiele się też można dowiedzieć o tym dlaczego tak, a nie inaczej byli traktowani w Polsce przez możnowładców i kler i kto miał w tym interes i jaki, oraz jaki to ma wpływ na dzisiejsze postrzeganie przez nas Żydów. Niestety smutne wnioski z tego płyną i obawiam się, że przez stulecia niewiele nasza mentalność się zmieniła, ale tu muszę znów zamilczeć, bo temat wizji jesieni średniowiecza  znów powróci, a miało nie być o jesieni ani słowa .

Książka, którą męczę aż zmęczę, to"Księgi Jakubowe" Olgi Tokarczuk 

Ciekawa jest waszej opinii o tej pozycji, bo wiem, że kilka osób też ją zakupiło.

Dzisiaj pada i jest to piękny letni deszcz, który daje trochę oddechu i życiodajnej wody

 umęczonej suszą ziemi.

Ciepło pozdrawiam :)

sonic