mała retrospekcja

To najprzystojniejszy Wnusio ever, czyli Franek, mam nadzieję, że tak będzie mieć na imię ;)
Papuśny, piękne mądre czółko i zadarty nosek, uderzająco podobny do mnie ;)
Rośnie i będzie jeszcze róść ( co za słowo) ponad 4 miesiące.

Koteczce znalazłam najlepszy dom na świecie. Mieszka w Poznaniu u koleżanki, która ma absolutnego fioła na punkcie kociaków, co było najlepszą rekomendacją tego domu. Adopcja nastąpiła dwa miesiące temu. Serce mnie bolało i boli, ale Toffi cierpiała katusze, zrobiła się agresywna i nie było widoków na uspokojenie sytuacji. Wielka szkoda! To najcudowniejszy kot na świecie i bardzo mi go brak, ale mam kontakt, więc wiem, co u niej słychać.

 W międzyczasie urodziny obchodziła cała trójka moich dziecków, Najmłodsza wyprawiła je do spóły z drugą solenizantką we Wroclavi, a potem na Jarmarku. Był to dość szokujący dla mnie pomysł, ale sami tam całą grupą dojechali ( 17 osób) kupili tort, pokroili,  kupili 2_4_U, w sumie 5 godzin wspólnych wygłupów. Czasy się zmieniają.

W Soniczkovie nastała jesień, poranne mgły, w powietrzu unosi się zapach gnijących liści, jedne ptaki odleciały, przyleciały inne, pola zbrązowiały, a mimo to widok mnie nie przygnębia. Podoba mi się ten wiejski krajobraz, bo przypomina mi te widziane okiem wyobraźni, gdy w dzieciństwie czytałam książki i szczerze zazdrościłam ich bohaterom. Nadchodzi okres wyciszenia.

Minął rok, jak tu mieszkamy. Mimo wielu trudności, to był dobry rok. Co prawda zmieniam pracę, mam nadzieję, że na lepszą i że Opatrzność nade mną czuwa.

sonic