no i przyszła...

Nie powiem, żebym ją lubiła, bo na ogół działa na mnie depresyjnie, 

ale w tym roku wejście ma piękne.

Najpierw rano nieśmiało wypuściła słońce zza chmur i otuliła  ciepłem, potem rześko owiewała wiatrem, by popołudniu ukazać nieskazitelny lazur nieba, jakby chciała obiecać, że w tym roku będzie dla mnie łaskawa.  

Myślałam, że gdy już nadejdzie, to ja będę u siebie, ale mimo, że tak się nie stało, to  właśnie tego pierwszego dnia wreszcie nastąpił odbiór wody na naszym osiedlu, 

a w pracy dopięłam ważną intratną umowę.

Oby takich dni było więcej, bym mogła wreszcie odbić się od dna. 

Taki jakiś dzisiaj optymizm mnie wzion i ogarnou :P

A tak na marginesie, to jestem ciekawa, czy boicie się złego słowa bądź

 przeklęcia przez kogoś złego?

Może to irracjonalne, ale uważam, że dziesięć zaciśniętych  w dobrej wierze wspierających kciuków może zniweczyć jedno złe życzenie. 

Boje się też czymś cieszyć przedwcześnie, by nie zapeszyć i tu mogłabym mnożyć przykłady na to, że jak coś już wypowiedziałam na głos, że coś jest załatwione, że coś się uda, to natychmiast wszystko obracało się w perzynę, dlatego, przy całym moim
racjonalizmie, bardzo się tego wystrzegam. 

We wtorek byłyśmy z Najmłodszą w Uć, by załatwić pewną ważna sprawę, odwiedzić babcię w szpitalu, Tatę Najmłodszej na cmentarzu, odebrać coś od notariusza, wpaść to do jednego sklepu z lampami i  drugiego z antykami. Wszędzie poruszałyśmy się komunikacją miejską i po tej trudnej logistycznie eskapadzie byłyśmy wykończone, ale szczęśliwe, że zdążyłyśmy wszytko załatwić.

W "Antykach" szafki nie dostałam, ale kupiłam w świetnej cenie malutkie odważniki, które poszukiwałam od dawna, a właściciel sklepu był na tyle szczodry, że dorzucił mi jeszcze kilka gratis i tym sposobem mam kilka ceramicznych, kilka mosiężnych i kilkanaście metalowych.

Muszę je teraz tylko jakoś fajnie wyeksponować w naszej nowej kuchni.

A jutro piąteczek!

A za dwa, trzy dni może będzie i woda w kranie ! ;)

Do miłego

sonic