chwilowy przeskok z zimy w lato

Wczoraj  chłodnym rankiem wyjeżdżając z Soniczkowa na spotkanie w służbowej sprawie, nie spodziewałam się, że jeszcze tego samego dnia będę wracać do tegoż w pełni lata. Słońce tak przyświecało, że ledwo żywa wpadłam do domu rozkoszując się "klimatyzacją" klatki schodowej. Ponoć lata ma nie być, a za niecałe półtora miesiąca dzień zacznie się skracać. To nie może być prawda !!! Ale, teraz jest ok i nie mam zamiaru wierzyć amerykańskim meteorologom. W powietrzu unosi się jakiś nieznany mi cudny, słodki zapach, pewnie drzew owocowych, bo na lipę zbyt wcześnie. Na dębie kolejny raz widziałam wielką sowę, żaby rechoczą, wszystko się dookoła zieleni wbrew i pomimo wszystko. Zaczęła się  najpiękniejsza część roku, kwitną bzy, w sklepach pojawiły się już szparagi, młoda kapusta, pierwsze truskawki spod folii.
Zbieram słoiki, bo w tym roku obiecałam sobie robić przetwory. Póki co rozglądam się po okolicy, by nazbierać mleczy, kurdybanków i młodych pędów sosny,  które to w ubiegłym roku mi sfermentowały nie wiedzieć czemu.
Truskawki na tarasie przyjęły się, tak jak i róże. Frezje i anemony póki co nie wychyliły łebków spod ziemi i nie mam pojęcia, czy się zdecydują.
Najmłodsza widziała się dzisiaj ze swoją starą, łódzką klasą, która powracając z wycieczki szkolnej wpadła w odwiedziny do Afrykarium. Cieszę się, że mogła się z nimi spotkać, bo nie widzieli się ponad 8 miesięcy.
Poza tym na balkonie suszy się mój parapet, tzn stara decha, która pozostała na budowie, a którą to mam zamiar postarzyć. Prośba o wniesienie jej i uprzednie przycięcie nie spotkała się ze zrozumieniem panów z budowy, a wręcz na przeciwko heheheh pomyśleli pewnie, że albo jestem walnięta, albo zdesperowana, że taką starą dechę chcę mieć w domu jako ozdobę. Jakoś nie miałam weny, by ich uświadomić ;) Niech se myślą, co chcą. Przez to zimno cały czas nie korzystamy z tarasu, ba, ja go nawet nie posprzątałam po zimie, bo i po co? Jak słońce da, jutro to zrobię i padnę na pysk, to pewne. Jest co sprzątać.
Mieszkanie na wsi ma swoje niezaprzeczalne zalety, Powoli poznaję okoliczną społeczność, poza naszą osiedlową oczywiście, jednak mniej barwną. Mam już zaprzyjaźnionego pana z warzywniaka, u którego kupuję prawdziwe jajka, koperek z grządki, czy  dobre ziemniaki od "chłopa". Oczywiście odbywa się to przy akompaniamencie miejscowych niusów i plotek :)
Pan jest z gatunku gawędziarzy żartownisiów, ale lubię jego atencję i dobrą pamięć oraz zainteresowanie moimi plonami z zakupionych u niego sadzonek truskawek i poziomek. Ot, takie gadu gadu, którego jestem miłośniczką.

tam w tle, na tym obrazie, to ja w wieku 19 lat, chociaż wyglądam na 40 

kocham ten mój portret namalowany  ponad 30 lat temu, przypominający dzieła Wyspiańskiego hehehe

wszyscy go nie lubią, nie podoba się nikomu, ale mnie tak ;)

Powoli nabieram spokoju ducha, chociaż droga daleka.

Dobrego weekendu

sonic