5 !

Mam w domu inżyniera ! :)
Na tym mogłabym skończyć, ale muszę, muszę się pochwalić :)
Po obronie i egzaminie ustnym komisja się naradzała, a gdy już zaproszono Najstarszą na ogłoszenie wyniku i ona weszła z kwiatami, a właściwie naręczem róż dla całej komisji, to ktoś otworzył drzwi, więc z zapartym tchem podglądałam tę scenę. Nie słyszałam dokładnie co mówiono, ale nagle zobaczyłam jak mojej córce piękny uśmiech rozświetla twarz i jak cała szczęśliwa przytakuje słowom egzaminatorów. To wyglądało tak, jakby ona te kwiaty otrzymała w nagrodę ;)
Potem kolejno podchodziła do nich i dziękując wręczała im bukiety róż. To była piękna scena, a już gdy zobaczyłam, że Recenzent całuje jej dłoń, to łzy pociekły mi ciurkiem. Wiedziałam już, że jest dobrze. Po chwili wyszedł Promotor i gdy powiedział mi, że mam córkę na 5 to .. no cóż  ledwo wydukałam słowo "dziękuję " i musiałam się odwrócić, bo łez nijak powstrzymać nie potrafiłam. Ale to nie koniec:) Po chwili, gdy już obie wychodziłyśmy, natknęłyśmy się na Recenzenta i drugą egzaminatorkę i na moje podziękowanie za córkę, oni aż się żachnęli i z uśmiechem powiedzieli mi, że  nie mam za co dziękować, bo to zaszczyt mieć taką córkę i powinnam być z niej dumna!
I jestem, bardzo jestem dumna, tym bardziej, że recenzja jej pracy to był  jeden wielki pean :)
Jestem szczęśliwa, jak nie wiem co :)

Dziękuję córeczko :***

sonic