dialogi na cztery nogi, czyli co szczypie w sieci

Najmłodsza, szczęśliwa  posiadaczka srajfona, namiętnie ogląda youtuberów, vlogerów, itp.
Ma kilku ulubionych, o których mi często opowiada, czego ja przyznam szczerze niby słucham, ale tak naprawdę puszczam mimo uszu, potakując niby ze zrozumieniem, co nie oznacza, ze ja jej nie słucham tak w ogóle, ale akurat ten temat nie interesuje mnie szczególnie. Młodość ma swoje prawa, mnie interesowało coś innego w jej wieku, ale pewnie w dużej mierze dlatego, że srajfonów, laptopów, tabletów nie posiadałam, więc jej fascynacji tematem nie neguję, nie zabraniam, nie protestuję, ale też i szczególnie nie recenzuję, mając do niej zaufanie. Jednak wczoraj, w trakcie jej kolejnego jakiegoś ważnego bardzo niusa, coś mnie zatrzymało i zastanowiło i obudziło moją czujność. Rozmowa wyglądała tak:
- Wiesz, ten Jasiu ( youtuber) zrobił konkurs i trzeba zrobić ...( tu nastąpiło wyliczanka, co mały żuczek czyt. fan, musi zrobić, by zostać szczęśliwym posiadaczem bluzy)
- Acha- rzuciłam w eter  nieco nieobecnym głosem
- Ja też bardzo chciałabym ją wygrać
- Wiem- odpowiedziałam już bardziej empatycznym tonem, w końcu sama też lubię coś wygrywać
- A ty wiesz, że niektórzy piszą, że chcieliby taką bluzę dostać, bo mogliby ją sprzedać z dużym zyskiem?
- Serio?- moje zainteresowanie wzrosło, bo takie szczere wyznania młodzieży w moim pojęciu było dość zaskakujące w swej bezczelności
- Tak, bo twierdzą, że mają chorą na raka mamę i z tej sprzedaży mieliby na jej leczenie.
-Żartujesz??? - mój głos zdradzał nie tylko wielkie zaskoczenie.
-Nie. Wiele osób tak robi! Wiesz, jak tak czytam te komentarze, to się okazuje, że co druga mama w Polsce ma raka.- wesoło, a nawet z dużą kpiną w głosie oznajmiła Najmłodsza.

Kurtyna.

Właściwie, mogłabym na tym zakończyć, ale powiem, że dość długo o tym wczoraj myślałam. 

Mamy zaufanie do swoich dzieci, teoretycznie siedzą sobie po cichutku przy swoich kompach, telefonach, coś tam oglądają, coś piszą,  komentują, rozmawiają ze znajomymi na FB, czy messengerach, a my nie mamy pojęcia, co tak naprawdę robią. Czego pragną i do czego mogą się posunąć, by to zdobyć. Ciekawe, czy te "chore" mamy kiedykolwiek o swoich chorobach się dowiedzą, bo w sumie, ja bym się o tym pewnie nie dowiedziała, mogę tylko liczyć na przyzwoitość mojego dziecka i na to, co wynosi z mojego wychowywania jej. 

Świat niemal każdego dnia daje nam złe przykłady, ileż to my dorośli spotkaliśmy oszustów internetowych, a w szczególności tych "śmiertelnie chorych", fałszywych sklepów on line, fałszywych dostawców usług internetowych itd. i te informacje docierają do młodzieży, która w swej dziecięcej fantazji dochodzi do wniosku, że czemu by z takiej okazji nie skorzystać, przecież mnie nie widać, jestem anonimową Kasią czy Maćkiem, przecież nic złego nie robię,

 bo nikt na tym nie straci, a ja zyskam. 

Długo wczoraj rozmawiałam z moim dzieckiem i póki co nie martwię się o nią ;)

sonic