Podróży sentymentalnej część druga

Za każdym razem gdy jestem we Wro to chciał, nie chciał, przywoływane są różne wspomnienia. 

Nic dziwnego, bo przecież to tam spędziłam większość swojego życia,

ale to tym razem jakoś tak na sentymenty mnie wzięło.

 Nim dotarłyśmy do Parku Śródmiejskiego ( tę nową nazwę uświadomiła mi Marija Wrocławska ) przechodziłyśmy ul. Świdnicką obok mojej ukochanej księgarni. To cud, że w dobie komercjalizmu nie wykurzono jej z doskonałej lokalizacji wysokim czynszem, jak to miało miejsce z inną księgarnią na północnej  ścianie Rynku, w której też czasem kupowałam książki,  w tym zawsze podręczniki szkolne na talony otrzymywane za dobre wyniki w nauce. 

W takie coś jak talony to chyba najbardziej wyluzowani gimnazjaliści dzisiaj by nie uwierzyli ;) 

W środku księgarni czas jakby stanął, cały układ sali i antresoli wygląda tak samo, tylko kasa jest bliżej drzwi, no i kiedyś było inne oświetlenie. To tutaj właśnie kupowałam małe, kilkustronicowe książeczki, gdy uczyłam się czytać, to w niej troszkę już później kupiłam "Dzieci z Bullerbyn", które mam do dzisiaj zczytane, zniszczone, bo czytałam je ze 40 razy, a następnie wielokrotnie wszystkim mym dzieciom. Potem były kolejne tomy "Muminków",  "Dr. Dolittle", "cała trylogia "Jaskółek i Amazonek", "Pippi" i wszystkie części "Ani z Zielonego Wzgórza" i dziesiątki, dziesiątki innych książek. Wyprawa do tej księgarni to zawsze było  dla mnie wielkie święto, ale najpierw ciułałam każdy grosik, każdą złotówkę i odkładałam do skarbonki, a gdy już była pełna i ciężka od  brzęczących monet, to następowało dokładne liczenie drobniaków, a Tato wymieniał mi je na "grubsze" i szedł ze mną na zakupy. Czasem coś też dołożył, by sumka była okrągła.  W księgarni następowało dokładne oglądanie okładek nowych tytułów, wyrywkowe czytanie fragmentów, podpytywanie księgarzy oraz sprawdzanie ceny, tak aby za moje oszczędności kupić ich jak najwięcej.  Uwielbiałam zapach tych książek i zostało mi to do dziś.
Dopóki chodziłam na zakupy z Tatą, to on te książki później taszczył do domu, a ja dumna szłam obok, nie mogąc się doczekać momentu, gdy zasiadę w swoim pokoju i oddam się temu co uwielbiałam najbardziej na świecie.

Nie mogłam więc i tym razem wyjść z pustymi rękami i żeby tradycji stało się

zadość podarowałam sobie "Blog niecodzienny" Marii Czubaszek.
Co ciekawe, na ladzie, tuż przy kasie, leżało wyeksponowane nowe, dwutomowe wydanie "Muminków" zawierające wszystkie ich części i aż mnie korciło, by je kupić, ale nie miałam dla kogo- dzieci już czytały.
Może kiedyś dla wnuków.. :) Jeśli tak, to na pewno tylko tam.

Ciekawa jestem, czy i wy zbierałyście pieniądze w skarbonkach i na co je wydawałyście.

A czy pamiętacie książeczki "SKO"? Mnie tego oszczędzania uczyła mama i mimo, że na początku żyliśmy dość skromnie, to małe sumki, dosłownie parę złotych, mama wysupływała, a ja sumiennie  wpłacałam. Niestety ta nauka poszła w moim przypadku w las ;)

Jutro pokażę coś, co mnie tylko kolejny raz utwierdziło, że Vroclove is the best !

sonic