Bezmiar braku

Cóż mogę napisać?
Tragedia, która nas spotkała jest porażająca, obezwładniająca, nie mamy siły tego ogarnąć. Mamy poczucie wielkiego żalu, smutku, pustki. Ale targa też nami złość, pretensja i brak zgody na to co się wydarzyło. Zaufaliśmy lekarzowi, ale teraz wiemy, że to był tragiczny w skutkach błąd. Wszyscy dookoła sterylizują swoje suczki, wydawało się więc nam, że to standardowy zabieg, niegroźny. Jak bardzo się pomyliliśmy! Nie wiedzieliśmy, że urojona ciąża jest absolutnym przeciwwskazaniem do tej operacji, za to ta rzeźniczka wskazała ten fakt jako właśnie szybką konieczność jego przeprowadzenia. Mogłyśmy to z kimś skonsultować, a my jej zaufaliśmy :( Przecież to weterynarz, to się zna- myślałyśmy i to był kolejny nasz  błąd.
Budzimy się rano i błagamy, by to był sen, błagamy, by ktoś  nam oddał naszą Lulkę, by przybiegła i ze swoją wielką siłą  i ulubionym przez nas jej natręctwem wpychała nam swój wielki łepek na kolana, by wskakiwała łapami i kładła nam swój pyszczek na ramieniu, by właziła nam do łóżka, wypychając nas z niego, co zawsze budziło salwy śmiechu, by patrzyła wiernymi oczami w nasze oczy.
Nie ma Cię, Luleczko, chociaż jesteś w każdej naszej myśli, w każdym wspomnieniu, cały  czas czujemy Twoją obecność. Wierzymy, że jest gdzieś niebo dla zwierząt, w którym spotkałaś się z naszą tragicznie zmarłą drugą sunią- Twoją ulubienicą, że obie tam za Tęczowym Mostem będziecie na nas czekać.
Wielki brak Was. Wielki :(

sonic